دوباره مِيزو اَميه كُرسيهارِ خبر كِنِن

فرشِ اتاقِر جعم كنن رَدِ كُرسير بِدَر كنن

اَتَش دِ منقل كنن و دِ زير كرسى بِرِزِن

لينگاتارِ دراز كنن وِر شُوِ كرسى بِخِزِن

موجمعه رِ بيارنُ دِ روىِ كرسى گذِرِن

دِ مونِ موجمعه دگه هر چه که

مَيِن بِذرِن

كيشته و قيصى و انار، لواشكای اَلوچه رِ

از نقلا و آبنباتاى دسفروشاىِ كوچه رِ

چراغارِ تميز كِنِن، پلیته هاشِ نو كنن

نونار بِرِى اَشكينه ها آماده و دِ چُو كنن

حلوا و شيره وقتشه، كف كه دگه حرف نِدِرَ

حيف كه دگه شیره هاما دِ مونِشا برف نِدِرَ

از كيشته ها كم بُخورِن ، دِ شُوِ كرسى جا كمه

وقته مَيي دِ خُو رِوى مبينى كه هوا كمه

قصه و ضرب المثلو اُوسَنهِ های خیر و شر

نَقل مِكِردن بزرگترا شُوا بِرِى همدگر

او زمانا كه گاز نبو، چراغ نفتی بو به جاش

اگِر كه بد مسوخ دويِش خَنَتِه از جا ورمداش

برقه نبو، لامپه نبو ،چراغِ اِينَه بو كلاس

قالى نبو ،فرشه نبو، خنه ها بو ور ته پلاس

بابام مُگُف زمانه ما كه هم چراغِم نِبيَه

اَتَش مِكِردِم دِ خَنه كه از چشمات اُو مِميه

دود كه مِكِرده اَتِشا همدگه رِ نِمِدييِم

با اينكه ما همه دِهم كنار يك كرسى بييِم

يادش بخير، حالا دگه خاطره رفته پیه سوزا

هم اَدِماش رفتنو هم وسایلایِ او روزا

ياد همشا باقيه نِمِگذرم از یاد بره

هویتن بِرِىِ ما نمگذرم بر باد بره