علاقمندی

نام شاعر : علی اکبر باصری ازغندی

مو، جام دِ مشدهَ بِرار ، دیلم دِ ازغنده قِرار

همچی که فرصتی مِرَه ، منم بازغند موفرار

نمدنم قلعه چیش دره،هرچه که هَس برام خُبه

اگه که ایجوری نبو ، کی مو داشتم اینجه قِرار

همی جوری که موهستم ، دلیم میست همه بشن

مو،که شُو و روز نِدرُم، عاشق ازغند بی قرار

با،ای علاقه که دِرُم ، نه که مین اینجه بشم

همی دیروز یکه مگفت ، میی بازغند به چی کار

بری ، او، و، نو ، میی ، میا ، میا ، به ای قلعه

هچه نیه ، هچه نیه ، ما هم میم کنم فرار

بچی محن رضای حجی ،ما ،تورمیم که ورمگم

اگه بری ای نبشه ، به ما چی که دری چکار

به طعنه ورگفتم ، میم ، زمی و اُو را بفروشم

گفت راس مگی،همه رمیم، اینام پولاش بگیربشمار

چو، ایجوری رفته قلعه ، خداییش موکه نمدنم

فکری کنم همشهری ها ،کنم قلعه را ما تیار