مَيُم شُماهار بُبُرم به او گذشته هاىِ دور.

چى داستاناىِ بِلَدُم از اَدِماىِ جورواجور.

داستاناىِ كه همه شا خاطره هاىِ ابدن.

خاطره هاىِ كه حالا نسل ما كِمتر بِلَدَن.

داستان ايندفعه ى ما داستانِ مردِ عابدَ.

اسم باباش عابد بييهَ رئيس شورا شاهدَ .

علىِ عابد پسرِ كلبه عابيد وطن پورَ .

اما به اسمِ پدرش دِ منطقه ما مشهورَ .

اَستِه حسن دِ سر گدار برارِ اي على بييَه .

دِ پوشتِ بُمبِ خَنَه شا كيشته وُ مُلمُلى بييَه.

اَستِه حسن هر شَو مِرَف دِ پوشتِ بُم دِ خُو مِرَف.

از سرِ شَوتا دم صُب او دگه بی خِجُو مِرَف.

يَك شَو على وِرمِخِزَ نِقشِه ى كيشته هار دِرَ .

از دِوالِ خَنه برار خِدِى كيسش بالا مِرَ .

كيشته هارِ يواشكى دِ مُونِ كيسش مِرِزَ .

سِروَر زنِ اَستِه حسن مشكوك مِرَ وِرمِخِزَ .

مگه حسن چکار مِنی؟ بِرِى چی خُرُ پیش مِنى؟

اگِر دِ خُوي بِرِى چی واز تو خِليش پِليش مِنى؟

على صداى برارِشِ تِقليد مِنَه و وِرمِگه.

کیشته هار زِرُ رو مُنُم مَيُم كه خوش رِوَن دگه.

دِ نيصبِ شَو بِرِىِ چی دِرى كاراى دِوَنِگی.

مَگِر كه روزُ شَو دِرَ بِرِى خادِت چیش وِرمِگی.

صُب كه حسن وِرمِخِزَ داد مِزِنَ كيشته ها كو؟!

سرورمِگه خادت گوفتی دِرُم مُنُم شا زِرُ رو.

آخ بابا هِى على بييَه بُبوردَ كيشته هار ديشَو.

كار، كارِ خادشَ وَخِه زود به درِ خَنَش بِرَو.

پس تو مِرى به پوشتِ بُم بِرِىِ چیش دِ خُو مِرى؟

اي چی خُوَ از تو دگه ، ایلاهه خُو به خُو بِرى.

علىعابد ؛ يَك اَدَمِ شوخُ زبرُ زرنگِ بو.

شوخى مِكِرد با اَدِما بس كه اَدَم جِفنگِ بو.

اي داستان از على عابيد هست دِ كتاب(1) مستند.

بِقييَشِ وِرنِمُگُم تا بِخَنِن از رو سِند.

(1) اشاره به کتاب دوم ازغند که درحال تحریر است