در محرم ها به ازغند شور و غوغایی به پاست

هر چه من گویم از آن و هر چه بنویسم به جاست

هر کسی از هر طرف آید به ازغند آن زمان

آنچنان خودجوش گویی او خودش صاحب عزاست

هر که هر کاری که باشد در توانش بی دریغ

میدهد انجام و کارش از خلوص و بی ریاست

نوحه خوانان جملگی ازغندی و با معرفت

روضه خوانی اهل دل همچون حسن باخداست

نیز سراجی بود مداح و دارد خوش نوا

نعمتی دارد ز ایزد نعمتش هم آن صداست

روز تاسوعا همه جمعند بر گرد قبور

پیش رو اهل قبور و زندگی اندر قفاست

باشد اینجا درس عبرت بهر انسان فهیم

مرگ دریابد بزودی هر چه که اهل بقاست

هر که دل بندد برین دنیا بود کاری خطا

چون که دایم نیست دنیا و چنان مهمانسراست

بازگردد هر عمل از خوب واز بد ای عزیز

سوی عامل عاقبت چونکه این اصل سزاست

روز عاشورا شبیه خوانی مهیا میشود

بهر سالار شهیدان کز نژاد انبیاست

یاد حلاج و وکیلی، محسنی، شیخی بخیر

جایشان در تعزیه خالیست، این حکم قضاست

عصر عاشورا که نخل آذین به میدان میرود

یا علی گویان همی آیند و این صوتی رساست

میشود شام غریبان و همه در ماتمند

لیک اینجا میزبان هر غریب موسی الرضاست