حمام ازغند

نام شاعر : علی اکبر باصری ازغندی

اطلاعات نسل جديد همشهريها از گذشته، ازغند کم است. چرا که نه سالخورده ها حوصله بيان کردن گذشته ها را دارند و  نه جوانان تمايلي به شنيدن آن...

شعري به زبان محلي ازغند است راجع به حمام خزينه اي آن زمان . البته شبه شعر است..

ديلْ وِرِسْ دِري ؟ از حموم قلعه وَرْگُيُمْ

اززماناي قديم ، چه جورْ بو قلعه، وَرْگُيُم

ازحمومْ ، ازاَستا کارْ، ازخِزينَهْ پَلَشْ مَلَشْ

ازجُويَهْ که شُوْ ني ، وکاه رَ مِشوشْتَنْ وَرگُيُم

صوفَه رعيَتا تنگ وتاريک بُو ، دِ ، پِي شو

صوفه آقايُو، روشن ، دِ جِلَوْ ، مو وَرْگُم

رختايِ رعيتا، دِ، روي هم ، شُلُغْ ، پُلُغْ

بقچِه وطاسِ آقايُو جدا بُو، مو وَرگُيُم

اماچشمت نبينه ، محشري بو ، تهِ حموم

اَدَما ، دِ چيفْتِ هم چَرزَبْ زيَهْ ، مو ورگُيُمْ

دِگوشه چِراغ فانوس، بقيه ي جاها،تَريک

جغ مِزَهْ اَستا : بيا پِشِ چراغ ، مو وَرگُويُمْ

کسِ ،کَسِر، نِمِدي ، ازبخار وازتاريکي

لُوْلُوْاَدَما ، هِچ، ازحَشي دَودَو ، وَرگو يُم

گُودَلِ ، بُو، سه متري ، اسم اُوبو، خِزينَه

اُواي زَردَش مِثل ، زِرچُوه بُو ، مو وَرگويم

خزينه هرکه مرف ازمردا تابچه لي لي

بُوکِشو پُور، بابينيش ، مِرِيخ ، دِ اُوا ، وَرگويم

صبح شُوگيرمال مردا ، اِي حموم تانِش روز

بعدشُم ، مال زنا بُو ، تاغروبا ، وَرگويُم

نِصف شَو،اَستاحسينا، زيردِيگارشاخ مِيکِرد

هِيزوماش ، کماي وچيبله دورمنه ، موورگويُم

مُزد مردا ، دُو قُران بو، که مِدايَن، دهمونجه

براي مُزد زنا ، يَک تَه نُو بُو وَرگويُم

با اي جُور ، راحت بِيَن ، همه مردم ،

اماحال هرخَنه حَمُوم دَرَه ، ناراحتن ، چيش ورگويُم