در ذهن ما ازغندی ها یاد و خاطره کسانی هست که مرورشون بی اختیار لبخند را به لبها هدیه می دهد. آنها سرای زرنگار نداشتند ولی به اندازه توانشان نامی نیکو بجا گذاشتند.
مرحومین عبدالحسین باقری و شیخ محمد یوسفی رفاقت و رقابت عجیبی داشتند. این دو عزیز و خادم اباعبدالله منتظر یک بانی به اندازه 1 کیلو قند و 100 گرم چای بودند تا جار بزنند و مردم با کار و بیکار را به هیئت ازغند بکشانند و ضمن برپایی روضه, با چای استکانی تشت شور, از مستمعین و ذاکرین پذیرایی کنند.
مرحوم عبدالرضا باقری معروف به آقای دکتر که هنوز جای خالی وی در اتوبوس ازغند احساس می شود. هنوز بوی نان سنگک جلوی شرکت تعاونی به مشام می رسد.
روح همه درگذشتگان کهن دیارمان را با ذکر فاتحه ای شاد کنیم.