قرار بود بنویسم از بانویی هنرمند و پرتلاش در روستای ازغند .
با طرح چند سوال و چندین بار پیگیری از اطرفیان ایشان به جواب های کوتاهی رسیدم . (گزارش خوبی نشد ، پاسخ ها کوتاه و درچند کلمه خلاصه شده بود )
از ایشان فقط نامی شنیده بودم و اینکه چه هنری دارند ، اما ایشان را از نزدیک ندیده بودم.
عید امسال مانند هرسال با فرارسیدن بهار به روستای پدری رفتیم . در میانه روز که از باغ به خانه برمیگشتم ، از جلوی درب خانه ای گذشتم که پیرزنی مهربان در چارچوب در ایستاده بود. به رسم ادب سلامی کردم و گذشتم.
هنوز خیلی دور نشده بودم که با ورود به ابتدای کوچه پدری ، صدایی مرا به عقب برگرداند.
بله، خاله سیمین که من را شناختن و بعد از معرفی خودشان، با وجود کرونا مرا به گرمی به آغوش کشیدند و بوسیدند و قول رفتن به منزلشان را از من گرفتن.
سعادتی نصیب شد و صبح روز بعد به منزل ایشان رفتم .
با روی گشاده مرا به اتاق پذیرایی شان دعوت کردند . اتاقی که حاکی از هنر و ذوق این بانوی مهربان داشت .
سفره نوروزی با سلیقه و به زیبایی تمام چیده شده بود.
سمنو، پسته ، کشمش ، تخمه آفتابگردان ، انار ، کشته زردآلو و .... از همه مهمتر هنر دستان خاله سیمین ، زیبایی سفره را دوچندان کرده بود.
با وجود اصرار زیاد به برداشتن ماسک و پذیرایی ، علیرغم اینکه سفره رنگارنگ شان بسیار وسوسه کننده بود ، بخاطر احتیاط و حفظ سلامتی از برداشتن ماسک امتناع کردم .
بقچه ای از پشت پرده برداشت و باز کرد و همه کارهای جدیدش را با اشتیاق فراوان نشانم میداد
روسری اش را مرتب کرد و قسمت بالایی سفره نشست و عکس های یادگاری ثبت شد .
با خودم فکر کردم کاش بتوان این سرمایه ها را حفظ کرد، قدردان بود و به نسل جدید منتقل کرد.
خلاصه ای از گزارش :
--------------------------------------------------------
شهربانو سیفی ازغندی معروف به خاله سیمین
خیلی ها ایشون رو با این نام میشناسند!!
این بانوی هنرمند ازغندی 74 سالشون هست.
خاله سیمین از ده سالگی شروع به یادگیری گلدوزی کردند و تا به امروزکه پا به سن گذاشته اند به دلیل علاقه زیاد به این هنر، هنوزهم گلدوزی میکنند.
ایشان بهترین دوران زندگی خودشون رو، روزهایی میدونند که در کوه زندگی میکردن، زمانی که برای مدت چند ماه برای امور دامداری و باغداری در کوه های ازغند بودند.
از ایشان خواستیم چند تا از بانوان اصیل موفق ازغندی، رو به ما معرفی کنند
حاجیه خانم نصرت وکیلی ، بی بی خاور حسینی، خانم مریم میرابی و حاجیه خانم رضایی رو برای ما نام بردند
این بانوی مهربان میگوید، بسیاری از صنایع دستی ازغند با گذشت زمان از رونق افتاد و در حال حاضر بعضی از آنها مانند فرت بافی به طور کامل منسوخ شده وعلت این اتفاق رو در این میدونند که در حال حاضر کسی از عهده این کارها بر نمیاد و پیران روستا ناتوان شدند و جوانان روستا هم به این کارها علاقمند نیستند
درخواست ایشان از رئیس شورا و دهیاری ازغند این هست که مجددا شرایطی را فراهم کنند که صنایع دستی ازغند توسط جوانان و با راهنمایی پیشکسوتان رونق بگیرد .
همسر ایشان اقای علی اصغر محیب هستند که در سال 1385 فوت شدند.
با آرزوی سلامتی برای ایشان و خانواده محترمشان
