پائیز و بوی قرمه همیشه باهم هستند. اینکه در یک یا چند مرحله گوسفندها ذبح شوند ، سلیقه ای است .
در اولین روز، جگر و دل و قلوه پخته و نوش جان میشود. در شبِ ریز کردن گوشتها، در صورت نیاز با کمک دوستان یا اقوام و یا همسایه ها انجام میشود . شقه های گوشت و دنبه که در محیط بیرون مانده تا سفت و خنک شود ، از استخوانها جدا شده و ریز میشوند . دنبه نیز جداگانه ریز میشود .
سپس استخوانها را کاملاً نمک سود ( آغشته کردن با نمک ) کرده ، به صورت وعده های غذایی تقسیم شده و با نخ جداگانه به هم بسته میشود . این بسته ها در اتاقی سرد از سقف آوبزان شده تا از دستبرد گربه در امان باشد . به این ترتیب نگهداری استخوانها تا دو –سه ماه به خوبی انجام می شود .
البته بدنیست اشاره شودکه با این استخوانها،غذایی بسیارلذیذ و مقوّی ولی به شدت شور ( بهعلت نمک سودبودن ) موسوم به«اَشکینۀ اَستقو » ( اِشکنۀ اُستخوان ) پخته میشود.
و اما برگردیم به داستان گوشت های ريز شده . صبح روز بعد قُرمَه پزی انجام میشود . به این ترتیب که ؛ « دِیگرِیگی » ( ظرف نیمکرۀ چدنی واصلاروسی است و بیشتر برای قُرمه کنی و کف زدن و تهیه صابون محلی می باشد) را روی اجاق گذاشته ، سپس گوشت های ریز شده را در آن ریخته و بعد به میزان مناسب آب و به مقدار زیاد نمک میریزند .
آتش اجاق را روشن و قبل از اینکه گوشت كاملا بپزد ، در سر اجاق به اصطلاح تر خوری می کنند. همزمان که قورمه ها در حال پختن است نان نرم و تازه را در دیگ فرو کرده بیرون میکشند تا کاملاً آغشته به روغن شود ! حال ، خوردن این نانهای روغنی با قورمه لذتی دارد وصف نا پذیر .
وقتی گوشتها کاملاً سرخ شد و به اصطلاح روغنش در آمد آنها را از صافی رد کرده تا روغنش گرفته شود . سپس دنبه ها را به ترتیبِ فوق سرخ میکنند . بعد از اینکه دنبه های سرخ شده را از دیگ کشیدند ، آنگاه قورمه های قبل درون دیگ و درون روغن های دنبه ( به علت سفتی بیش از حد ) می ریزند و چند ساعت ( بسته به سردی هوا ) رها میکنند تا سیریده شود (منجمد) . با وارونه کردن دیگ کل قورمه که حالا شکل نیمکره گرفته است ، از ظرف خارج شده و به این ترتیب « کلبی قُرمَه » آماده میشود ، و در پارچه ای تمیز پیچانده و از سقف خانه های چوبی آویزان میشود . یعنی درزمستان که وارد خانه انباری که سقفش چوبی است میشوی میبینی انواع آونگ ها آویزان است علاوه برکلبی قرمه استخوانهای نمک سوده انارهایی که باشاخه اش چیده اند و دیگر چیزها که هم ازگزند حشرات مصون میماند و هم محلی خنک است .
کل زمستان تا شب عيد ، هرگاه از این قورمه ها خورده شود ، خاطرات قورمه پزی دوباره زنده میشود . بدیهی است مراسم قرمه پزی بهترین فرصت برای شکم چران هاست ، چرا که بی حد و حساب و تا بخواهند سیرِ گوشت سرخ کرده و نان روغنی میشوند . اهالی اکثراً هنگام « قرمه پزی » همدیگر را مهمان میکنند . و به این ترتیب حداقل سالی یکبار سیرگوشت میشوند .