اکنون سال 1334شمسی، هنوز از مواد شویندۀ شیمیایی خبری نیست .البته خبر اینکه پودری در شهر است که برای شستن لباسها غوغا میکند. اما وارد ازغند نشده است .
مردم هنوز با « بِخ » ( یا چوبک که ریشه گیاهی کوهی است ) را درون پارچه ای مشبک و توری گذارده و آن را به پارچه ها می مالند . شستشوی لباسها در کنار آب روان و اغلب در سر کاریز « سلام آباد » ( اسلام آباد ) انجام میشود .
بدین ترتیب که لباس های چرک را در آب جوش فرو برده و بلافاصله با توری مخصوص ( همانی که چوبک یا بخ در آن قرار دارد) به پارچه ها می مالند ، سپس لباس را روی سنگی صاف و صیقلی گذاشته و با چوبی کلفت و کوتاه بر آن میکوبند. و این کار را چند بار انجام داده تا لباس ( شاید ) کاملاً تمیز شود .
روزها اگر گذرتان به کاریز اسلام آباد افتاد خانم ها و دختر خانمها را میبینی که ردیف پهلوی هم نشسته و هر کدام سنگی پهن جلوشان و لباسهای خیس روی سنگ و با یک چوب سی سانتی در حال کوبیدن به لباسهای خیس همراه باچوبک هستند.