تابستان فصل تلاش خستگی ناپذیر و هنگام دریافت پاداش طبیعت است . اهالی در اين فصل اغلب بيرون از ده و در باغ و صحرا به سر میبرند . از غربی ترین نقطه كه « كلاتۀ بالا » و « برج كمال » است تا شرقی ترین که « باغ سلطاني » و کال حصار می باشد . از شمالی ترین که کوهها و « باغ نقی » وافضل آبادکه به آن مردم « فیضل آباد » میگویند ، تا دشت جنوبی ازغند نیز باکشتزاران وسیع (بندعرب) همه جولانگاه تلاشگران ازغندی است.
بیشتر خانواده ها از نیمه های خرداد تا پایان تابستان در باغ هایشان مقیم میشوند تا هم از هوای مطبوع و خنک باغها بی نصیب نباشند و هم بر مزارع و باغهایشان رسیدگی داشته باشند . برخی به کوهستان و عده ای دیگر در سر « خرمن ها » و « جاليزها » در آلاچيق ( یا « چِغري » ) به سر میبرند .
باید گفته شود که این جابجایی ها ملزم به بردن تمام وسایل خانه نبوده بلکه محل زندگی یک خانواده در باغ یا چغری کل لوازم زندگی از یک پلاس یک آفتابه، کتری و قوری که اکثریتش زده است، چون درنقل وانتقالات چینی زود میشکند و لحاف و تشکی و چندشی ء دیگر و با همین حدااقل لوازم فصل گرما را بیرون از خانه و در ییلاق بسر میبرند.
چون اکثر مردم در تابستان خارج از روستایند، ده تقريبا خالي است. مگر معدود خانواده های که مجبورند ، بمانند. خانواده هایی که خارج از روستا بسر میبرند. اکثرا پسربچه هاي بزرگ را فقط شبها برای نگهداری منزل میفرستد . البته امنیت کامل برقرار است که مردم چنین فارغ بال خانه و کاشانه را به امان خدا رها میکنند . زیرا از یک طرف معتاد و فقیر چندانی وجود ندارد و از سوی دیگر تدبیر و سیاست بزرگان ده و ایمان قوی و قلبهای پاک مردم چنین فضای امنی را پدید آورده است . بد نیست بدانید که سحرگاهان از اکثر خانه ها صدای تلاوت قرآن به گوش می رسد . و این را موقعی که صبح زود مرحوم پدرم مرا به گرمابه میبرد می شنیدم و میدیدم.